Niby rzecz oczywista, choć wcale nie tak łatwa do określenia.

Jak powiedział Aleksander Fredro „Że nikt ci nie powie, żeś głupi, przez to mądrym nie jesteś”.

Według Wikipedii - Mądrość w najwęższym znaczeniu to umiejętność podejmowania uzasadnionych decyzji, które w dłuższej perspektywie przynoszą pozytywne rezultaty.

Profesor Anna Świderkówna wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego ujmuje to tak - Może najlepiej byłoby powiedzieć, że chodzi tu o zdolność wrodzoną lub nabytą, która pozwala człowiekowi dobrze kierować swoim życiem i pomaga mu zapewnić sobie pomyślność, powodzenie, a nawet szczęście. Nie utożsamia się ona z wiedzą, choć zakłada jej posiadanie.

A oto co pisze specjalista lifecoachingu Dr Cherie Carter-Scott w swojej książce „Jeśli życie jest grą, oto jej reguły”

Mądrość jest ostatecznym celem drogi życiowej. Mądrość to najwyższy stopień wiedzy, wnikliwości i rozumienia. Otwiera najszerszą perspektywę na życie, jego cel i lekcje, które niesie. Kiedy odnajdujesz mądrość, żyjesz w świetle.

Mądrość to nie inteligencja. Nie ma nic wspólnego z ilorazem inteligencji z osiągnięciami w szkole. Mądrość to najwyższy poziom rozwoju emocjonalnego, duchowego i umysłowego, na którym ceni się intuicję nie mniej niż informację, dobre chęci nie mniej niż umiejętności, a natchnienie nie mniej niż wiedzę. To tam najgłębsze zrozumienie wspomaga codzienne działania.

Mądrość nie jest stanem, który trzeba osiągać, lecz stanem który należy sobie przypomnieć. Pojawiłeś się na naszej planecie w pełni wyposażony w nieograniczoną mądrość wrodzoną wszyst­kim ludziom. Żeby ją sobie przypomnieć, wystarczy znaleźć dostęp do tej sfery własnej osoby, którą łączy więź z nieskończonym boskim źródłem. Jesteś me mniej mądry niż Budda, Arystoteles lub Konfucjusz — po prostu oni dotarli w sobie do takiej sfery, do której ty jeszcze nie przeniknąłeś.

I na koniec Marcel Proust - Nie otrzymujemy mądrości, musimy odkryć ją samodziel­nie po podróży, której nikt za nas nie odbędzie i nikt nam nie oszczędzi.