W koncepcji amerykańskiego socjologa Roberta Mertona  oznacza sposób przystosowania jednostki poprzez odrzucenie celów społecznych grupy i społecznie uznawanych środków realizacji celów  oraz zastąpienie ich własnymi celami i środkami ich osiągania.

Choć pojęcie buntu należy do zakresu nauk społecznych - okazuje się że buntowniczość to jedna z głęboko zakorzenionych cech gatunku ludzkiego.

Albert Camus - Jeden z najbardziej wpływowych intelektualistów europejskich II połowy XX wieku powiedział - Aby istnieć, człowiek musi się buntować.

A marszałek Józef Piłsudski był w tym temacie bardzo dosadny - Kto nie był buntownikiem za młodu ten będzie świnią na starość.

Wszystko zaczyna się w dzieciństwie – Na portalu dla rodziców czytam „Trudno przeoczyć moment, gdy dziecko zaczyna przechodzić bunt dwulatka. W naszym małym, słodkim aniołku nagle odzywa się indywidualista - wszystko chce zrobić sam, wpada w szał, kiedy chcemy go ubrać, histeryzuje przy jedzeniu lub okłada pięściami mamę czy tatę, gdy coś idzie nie po jego myśli.

Potem powtórka w wieku lat nastu - grzeczna dziewczynka i umiarkowanie grzeczny chłopczyk zamieniają się w buntowników. Na drzwiach pokoju pojawia się kartka z napisem „Do not enter!!!”, na twarzy – pryszcze, a w sercu i głowie – zamęt.

Posłuchajcie słów buntowniczki Agnieszki Chylińskiej - Bunt wynika z tego, że nie znasz życia. Buntujesz się przeciwko temu, co zauważasz i czego nie potrafisz zrozumieć. Kiedy zaczynasz wszystko rozumieć, mówisz: „Aha!” i masz siedemdziesiąt lat …

Ciekawe kto był pierwszym buntownikiem zapewne Adam i Ewa.